Met de verstedelijking die het moderne leven met zich meebrengt, liggen begraafplaatsen buiten de stad. Alsof ze niet bestaan. Ver weg van de ogen van mensen. Door zijn schepping wil de mens zich de dood sowieso niet herinneren. 

Hoewel de mens het enige wezen is dat leeft met het besef dat hij zal sterven, is hij ook het meest resistent tegen de dood en het moeilijkst om de dood te accepteren. Mensen weten dat ze zullen sterven, maar ze houden nooit rekening met de dood terwijl ze leven, ze stellen deze gedachte uit, onderdrukken hem en ontkennen hem bewust of onbewust. De angst die het idee van de dood veroorzaakt, komt voort uit het feit dat we niet weten wat er na de dood zal gebeuren. Psychologisch gezien hebben we gevoelens van angst en zorgen over het onbekende. Deze gevoelens stellen ons in staat om alert te zijn en onszelf te beschermen tegen het onbekende. Voor de gelovige bestaat er echter geen niet-weten! De dood en de nasleep ervan worden ons uitgelegd in de Heilige Koran en hadiths. Het gaat hier om de basis van onze percepties en overtuigingen over de dood die we sinds onze kindertijd hebben gevormd. Als we de dood hebben gecodeerd als een 'einde' en 'vernietiging' in onze gedachten en zielen ver van geloof en realisatie, willen we het natuurlijk vermijden als een kwestie van onze natuur. We willen de dood van iemand van wie we houden niet accepteren, misschien komen we in opstand. Maar als iemand van jongs af aan is opgevoed in de cirkel van geloof en realisatie en de dood ziet als een deel van het leven, dan is de dood niet langer iets verschrikkelijks en vermijdbaars. Zelfs een reünie, een vuslat wordt een huwelijksnacht in onze geest, zoals Mevlana zei. 

De wereld is een wereld van ontberingen en beproevingen. Aangezien onze voornaamste plicht is om de Heer te dienen en te bereiken, is deze plaats niet meer dan een droom, een doorgang, een brug, als die er al is. Met dit standpunt benadert Ahl-I iman niet alleen de ontberingen van de wereld, maar ook de dood met een oneindig vertrouwen. Zij verlangen er zelfs naar! Want de dood is voor iedereen die gelooft het voltooien van zijn plicht, het bereiken van zijn eeuwige leven en het ontmoeten van zijn geliefde. Het is het volbrengen van een moeilijke weg, een reis vol gevaren en problemen en het bereiken van de vlakte. Is het niet ongepast om bang te zijn voor een deur die opent naar oneindige genade en de geliefde? 

Voor wie weet hoe te kijken, is klei menselijk, voor wie weet hoe te kijken, zijn problemen eigenlijk een remedie, voor wie weet hoe te kijken, is de dood het eeuwige leven. 

Voor wie niet weet hoe te kijken, is het glas altijd half leeg, zit de roos vol doornen, is het leven altijd leeg, voor wie niet weet hoe te kijken, is de dood een afschuwelijke vernietiging.